ICT en onderwijs: de betekenis van trends voor de onderwijspraktijk

Wilfred Rubens en Erno Mijland openen in ronde 1 met het thema "ICT en onderwijs: de betekenis van trends voor de onderwijspraktijk".

Wilfred begint met de vier fases van Ruben Puentedura:

Hij stelt dat we op veel terreinen in fase 2 of hoogstens 3 aangekomen zijn. Voor de invoering of echte embedding van ICT in onderwijs noemt hij het instrument van Kennisnet: de vier-in-balans methode. Mits je deze aanvult met aandacht voor belangen en machtsverhoudingen. Wilfred legt het verband tussen een aantal fenomenen en hoe ICT deze beïnvloedt of ondersteunt:

• Werkplekleren faciliteren: van laptops, naar tablets, naar smartwatches en virtual reality. Hij moedigt aan niet te kijken naar wat die apparaten nu kunnen, maar wat ze mogelijk gaan maken. Uiteindelijk zouden ze authentiek leren kunnen ondersteunen. Dus leren waar je ook maar bent in wat voor situatie dan maar ook.
• Talenten beter benutten: Als ICT adaptief leren ondersteunt, o.a. door learning analytics, dan kunnen we specifieke talenten benutten. Talenten die we nu misschien niet aanspreken. 
• Meer lerenden bereiken: De toegang tot onderwijs kent op een bepaald niveau een hoge drempel. MOOC's pogen dit te veranderen door grote aantallen personen in één cursus onderwijs te laten genieten. Hij heeft hier zelf ervaring mee. Je bereikt nieuwe doelgroepen. Zijn tips: werk samen aan generieke content en combineer met face-to-face begeleiding.
• Meer uitdagend onderwijs bieden: Uitdaging is verbonden met gemotiveerd worden. ICT kan hierbij helpen door simulaties met spelelementen (gamification). 
• Jongeren leren leren met ICT: In tegenstelling tot wat eerst de ideëen waren over "Digital Natives" en "Multitasken" moet jeugd wel degelijk leren leren met ICT. Deze mythes zijn ondertussen wel ontkracht door onderzoek (zie zijn slides voor bronnen).

Erno, als nieuwsgierig persoon, trekt de vergelijking met een waterpomp. Als je zelf dorst naar kennis ga je dan naar de school als waterpomp? Deze formele vorm wordt steeds meer aangevuld met informeel leren. De waterpomp wordt dan wel een hele tsunami van informatie. Hij pleit voor nieuwe vakken: "kieskunde" en "slimmerkunde". De eerste is voor het filteren van "signaal uit ruis" of hoe kies je wat van waarde is uit de stortvloed van berichten? Erno pleit voor zelfgestuurd leren, vanuit je behoefte, wanneer en waar je zelf wilt. Dan wordt een diploma ook minder belangrijk, een zogenaamde 'competence playlist' des te meer.

Erno voert dit consequent voor zichzelf door in zijn 'Universiteit van Middelbeers' met 'hogere autodidactiek'. ;) Dit omvat reflecteren, eta-leren en zelfsturing.